حمایت اجتماعی بیشتر با کاهش پریشانی دیابتی ارتباط دارد

9 نوامبر 2020- بر اساس مطالعه ای که در مجله انجمن استئوپاتی آمریکا منتشر شده است، تحقیقات جدید نشان می دهد عدم حمایت خانواده و دوستان بر توانایی بیمار در مدیریت دیابت نوع 2 تأثیر می گذارد. در میان جمعیت های آسیب پذیر، انجام اصلاحات لازم در سبک زندگی روزمره، بدون حمایت اجتماعی کافی، می تواند دشوار شود، که منجر به پریشانی مرتبط با دیابت شده و در موفقیت درمان اختلال ایجاد می کند.

محققان دریافتند که با افزایش حمایت اجتماعی درک شده[1]، اضطراب یا دیسترس مربوط به دیابت کاهش می یابد. مقیاس های مورد استفاده در این مطالعه، ابزارهای بالینی بخوبی تثبیت شده ای هستند که حمایت اجتماعی درک شده و پریشانی درک شده ی مرتبط با دیابت را اندازه گیری می کنند.

دکتر کلیپر یانگ ، دارای مدرک مدیریت عالی بهداشت عمومی(MPH)، دانشیار و داروساز بالینی در کالج پزشکی استئوپاتیک دانشگاه Touro کالیفرنیا، می گوید: اغلب اوقات درمان دیابت به عنوان یک فرآیند ساده تلقی می شود که تنها با مصرف داروها و نظارت بر قند خون انجام پذیر است. در حقیقت، دیابت یک بیماری مزمن است که نیاز به مقدار زیادی انرژی ذهنی و عاطفی دارد، و زمانی که فرد از این انرژی تخلیه شود، ممکن است روند مراقبت مختل شود.

میزان مرگ و میر و عوارض ناشی از دیابت در بین افرادی که از وضعیت اقتصادی- اجتماعی پایین تری برخوردار هستند، بالاترین میزان است. با این حال، تعداد کمی از مطالعات قبلی، ماهیت پریشانی یا دیسترس دیابتی و حمایت اجتماعی از جمعیت متنوع مبتلا به دیابت نوع 2 و با خدمات رسانی نامناسب را بررسی کرده اند.

این مطالعه در کلینیک های خدمات بهداشتی درمانی خانوادهSolano County در شهرهای Vallejo وFairfield ، در کالیفرنیا انجام شده است. تقریباً 75 درصد از 101 شرکت کننده در این مطالعه بین40 تا 80 سال سن داشتند، این افراد درآمد سالانه ی خود را کمتر از 20 هزار دلار گزارش کردند.

خانواده و سیستم حمایتی را در مدیریت دیابت ادغام کنید

دکتر یانگ می گوید: حمایت اجتماعی قوی، مکملی برای رفتارهای خودمدیریتی دیابت است که به نوبه خود ممکن است خطرات بستری و مرگ مربوط به دیابت را کاهش دهد.

با توجه به نقش مهمی که حمایت اجتماعی در پریشانی مربوط به دیابت دارد، پزشکان بشدت تشویق می شوند که نه تنها بر ارائه ی مراقبت های پزشکی به افراد دیابتی تمرکز کنند بلکه در مورد سیستم پشتیبانی از آنها اطلاعاتی کسب کنند تا نتایج مدیریت دیابت و کاهش خطر عوارض مرتبط با دیابت را بهینه سازی نمایند.

دکتر یانگ می گوید: این تحقیق نشان می دهد که مکالمه ی آغازین ما با بیماران باید شامل ارزیابی قوی پریشانی دیابتی و حمایت اجتماعی درک شده ی آنها باشد. اگر این حمایت ناکافی است، باید فکر کنیم که چگونه می توانیم این حمایت را در برنامه مراقبت از دیابت آنها، گنجانده و یا ایجاد کنیم.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2020-11-greater-social-linked-diabetes-distress.html